
Κτήμα Λειβαδιώτη
Παραδοσιακό οινοποιείο σε 110 στρέμματα όπου φιλοξενούνται οκτώ ελληνικές ποικιλίες κρασιών
Κάθε φορά που θα γίνεται κόκκινο το κουμπί του κάθε χωριού και θα είναι έτοιμο για περιήγηση! Πατήστε το και καλό σας ταξίδι…
Η ιστορία του χωριού της Πορταριάς ξεκινάει από τα βάθη των αιώνων με τις πρώτες μαρτυρίες να μιλούν για οικισμό που κτίστηκε κοντά στα ερείπια της αρχαίας πόλης Σπάρτωλος!
Οι πρώτες γραπτές τώρα μαρτυρίες έρχονται από τον 11ο αιώνα που μιλούν για την ύπαρξη του χωριού με το όνομα Πορταρέα!
Δύο είναι σήμερα οι επικρατέστερες εκδοχές για την ονομασία του χωριού: η πρώτη να υποστηρίζει ότι πήρε το όνομα από τη μεγάλη πόρτα (Πορτάρα) που υπήρχε στο Κονάκι. Τι ήταν το Κονάκι; Ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα, με πέτρινη περίφραξη και μία τεράστια πορτάρα εισόδου, που στέγαζε την τούρκικη διοίκηση στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, εκεί που σήμερα βρίσκεται η κεντρική, μεγάλη πλατεία! Διοικητήριο, Πορτάρα και περίφραξη, αποθήκες, οικήματα που στέγαζαν λογής υπηρεσίες, κρατητήρια και αχυρώνες κατεδαφίστηκαν όλα το 1959 για τη διάνοιξη δρόμων, τη ρυμοτόμηση και τη διαμόρφωση της πλατείας, με εντολή της τότε Νομαρχίας!
Η δεύτερη εκδοχή υποστηρίζει ότι το χωριό πήρε το όνομά του από την Πορτάρα του Σιμωνίτικου Μετοχίου, της Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους. Το Μετόχι βρισκόταν εκεί που σήμερα είναι η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, δίπλα στο γήπεδο. Το Μετόχι, δυστυχώς, κάηκε από μεγάλη πυρκαγιά το 1956.
Αυθαίρετες λίγο και οι δύο εκδοχές, αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι ο οικισμός προϋπήρχε και αναφέρεται ως «κτήμα Πορταρέας», που με αυτοκρατορικό χρυσόβουλο παραχωρήθηκε στο τσιφλίκι της Μονής Εσφιγμένου, όπως αναφέρεται στο βιβλίο του κ. Βαγγλή με τίτλο: «Η Πορταριά της Χαλκιδικής».
Αφήνουμε λοιπόν να πλανάται, ως ενδιαφέρον και άλυτο μυστήριο, η προέλευση του ονόματος της Πορταριάς. Αυτό που γνωρίζουμε σίγουρα από τα κιτάπια της εποχής είναι ότι η θέση του χωριού ήταν αρχικά στην τοποθεσία «Παλιοχώρι» κοντά στη διασταύρωση της παλιάς επαρχιακής οδού Ν. Μουδανιών – Θεσσαλονίκης. Το χωριό «γειτόνευε με τη θάλασσα και επόπτευε τον εύφορο κάμπο της Καλαμαριάς»! Αργότερα αποφασίστηκε μετεγκατάστασή του στην περιοχή της «Πανωκκλησίας», που βρίσκεται προς τα πάνω του κεντρικού ναού, ανάμεσα Σήμαντρα-Πορταριάς.
Κατά το 1283 αναφέρονται 22 οικογένειες παροίκων να διαμένουν στο χωριό και να εργάζονται στα κτήματα του Μετοχιού. Η Μονή έπαιρνε από το χωριό το μερίδιό της από τη σοδειά των αμπελώνων, από τα περιβόλια, τα σιτηρά, τα όσπρια, αργότερα από τους ελαιώνες, τα πρόβατα και τα μελίσσια!
Η Πορταριά είναι χτισμένη σε 5 μαχαλάδες και από τις ονομασίες καταλαβαίνει κανείς ότι το χωριό πέρασε σε χέρια πολλών δυναστών, όπως για παράδειγμα το «Φράικο», δυτικά του οικισμού, με το ρέμα του Γαυρόλακα που τον διασχίζει να τον διαμορφώνει και χωροταξικά! Φράγκοι, Τούρκοι, Γερμανοί και Βούλγαροι…
Η εύφορη γη, το ήπιο κλίμα, τα πολλά αρτεσιανά πηγάδια, η ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας έκαναν την Πορταριά να εξελιχθεί σε σπουδαίο οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο και να αποτελέσει την έδρα του Μπέη, να εγκατασταθεί εδώ η υποδιεύθυνση της Χωροφυλακής, το Τηλεφωνείο και το Ταχυδρομείο. Το 1913 αριθμούσε 120 σπίτια και 290 κατοίκους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους!
Μετά την απελευθέρωση τα κτήματα παραχωρήθηκαν ως κλήροι στους κατοίκους κι έτσι σήμερα το χωριό ευημερεί χάριν βέβαια στην εργατικότητα, την εξυπνάδα και τη νοικοκυροσύνη του ανθρώπινου δυναμικού του!
Κυρίαρχο προϊόν η ελιά και το λάδι της, υπάρχουν ελαιοτριβεία και συσκευαστήρια στο χωριό, όμως το προϊόν που κατέστησε το χωριό γνωστό τοις πάσοι είναι τα βερίκοκα, τα καΐσια όπως τα λέμε οι περισσότεροι στο Νομό μας! Σήμερα υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες καϊσιού με ετήσια παραγωγή να ξεπερνά τους 10.000 τόνους, αυτού του πετυχημένου, εξαγώγιμου προϊόντος! Τόνους ελαιολάδου, πράσινης βρώσιμης χονδροελιάς και σιτηρών, επίσης είναι οι κύριες πηγές εσόδων του χωριού των 1200 κατοίκων, σήμερα.
Προοδευτικοί αγρότες καθώς και άνθρωποι που βλέπουν μπροστά και υπέρ της τουριστικής ανάπτυξης. Από το 1981 ακόμη συναίνεσαν στην εκποίηση του Τσαϊριού, το οποίο αρχικά ήταν ένας απέραντος βοσκότοπος κι όταν η κτηνοτροφία άρχισε να φθίνει ως επάγγελμα στο χωριό, τα κτήματα μοιράστηκαν και αξιοποιήθηκαν τουριστικά!
Η Πορταριά αποτελεί τουριστικό προορισμό, από το 1975 το χωριό συνδέεται πλέον με την παραλία του (3-4 χιλιόμετρα μόνο) με ασφαλοστρωμένο δρόμο και η Πορταριά διαθέτει ένα ωραιότατο παραλιακό μέτωπο που ενώνει την παραλία των Ν. Μουδανιών μ’ αυτήν του Διονυσίου! Κατέχοντας μάλιστα και Γαλάζια Σημαία, για την καθαρότητα των θαλασσινών υδάτων της! Ελάχιστα οργανωμένη επιτρέπει στον επισκέπτη να κάνει ήρεμες διακοπές, να βρει χρόνο και τόπο για τα χόμπι του, όπως αυτό του ψαρέματος, να κάνει ατελείωτες βόλτες, ειδικά κατά την ώρα του ηλιοβασιλέματος με θέα τον Όλυμπο. Εδώ ο ήλιος δύει αργά και ο χρόνος κυλάει επίσης αργά…
Η Πορταριά, εκτός από θερινός τουριστικός προορισμός ενδείκνυται και για μονοήμερες αποδράσεις αφού αποτελεί οδικό κόμβο που συνδέεται με τα Ν. Μουδανιά (5,5 χιλιόμετρα), τον Πολύγυρο (22,5 χιλιόμετρα), τη Θεσσαλονίκη (62 χιλιόμετρα) και μέσω τοπικών οδών με τα χωριά της Ολύνθου, των Σημάντρων (7,5 χλμ.), του Αγίου Μάμα (7 χλμ.), Διονυσίου (4 χλμ.), Ζωγράφου (6,5 χλμ.), Αγίου Παντελεήμονα (11 χλμ.) και Νέα Τενέδου (12 χλμ.).
Αγαπάμε Πορταριά! Πάμε Πορταριά;
Μία βολτίτσα στην Πορταριά Χαλκιδικής λοιπόν.
Αν είναι καλοκαίρι προτείνω να έρθετε στο χωριό, αργά το απογευματάκι, μετά τις βουτιές σας και τη μεσημεριανή σας σιέστα!
Αν πάλι έρθετε αυθημερόν, πιείτε το πρώτο σας καφεδάκι στο Sweet Caps.Στη συνέχεια κάντε μία βολτίτσα απέναντι στο γεφυράκι, στον άλλο μαχαλά, έπειτα περάστε πάλι απέναντι και συνεχίστε τη βόλτα σας στον πεζόδρομο.
Εδώ θα ανάψετε το κεράκι σας στο Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και ακριβώς από πίσω θα σας περιμένει μία έκπληξη.
Ο παλιός ναός – κόσμημα – στέκει αγέρωχος από το 1823,τότε που οι Τούρκοι τον κατέστρεψαν, οι κάτοικοι τον ξαναέκτισαν. Πολύ αργότερα χτίστηκε μπροστά ακριβώς ο νέος Ναός για να χωράει πλέον τους πιστούς, ειδικά τις ημέρες των δεσποτικών εορτών.
Εντάχτηκε στον αναπτυξιακό νόμο με σκοπό να γίνει Βυζαντινό Μουσείο, όμως ο χρόνος και η γραφειοκρατία αποδεικνύονται αμείλικτα σκληροί στον ιστορικό αυτό ναό. Οι περισσότερες εικόνες, μ’ αυτή της Παναγίας από το 1840, και τα τιμαλφή βρίσκονται σήμερα στον καινούριο ναό.
Ακριβώς δίπλα λειτουργεί το Δημοτικό Σχολείο, όπως επίσης ειδικό Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο και ΚΔΑΠ για ΑΜΕΑ. Όνειρο και στόχος όλων είναι η κατασκευή αυτόνομης μονάδας διαβίωσης ΑΜΕΑ και ας ευχηθούμε κι εμείς με τη σειρά μας να γίνει γρήγορα πραγματοποιήσιμο!
Μία βολτίτσα στον Άγιο Αθανάσιο θεωρώ ότι επιβάλλεται.
Ένα όμορφο αλσύλλιο, μία όαση δροσιάς πολύ κοντά με τα πόδια, απέναντι ακριβώς από το γήπεδο!
Ο ναός χτισμένος από το 1860, κάθε χρόνο, στη μνήμη του Αγίου, λειτουργείται αποβραδίς καθώς και ανήμερα. Για πολλά χρόνια τελούνταν Λαϊκοί αγώνες την πρώτη Κυριακή του Μαΐου με συμμετοχή τόσο μαθητών όσο και ενηλίκων απ’ όλη τη Χαλκιδική.
Το χωριό είχε τεράστια επισκεψιμότητα στα ΑΓΙΟ-ΘΑΝΑΣΕΙΑ, όμως δυστυχώς ο θεσμός άρχισε να φθίνει ήδη από το 1988, μετά την αναλγησία της πολιτείας.
Σήμερα εδώ κάθε χρόνο ο δραστήριος Σύλλογος Γυναικών με τη συνδρομή και του Πολιτιστικού Συλλόγου διοργανώνει πανηγύρι με τα όλα του με ορχήστρες, κουρμπάνι κ.ο.κ. (1 και 2 Μαΐου).
Αν βρίσκεστε στο χωριό τους χειμερινούς μήνες και θέλετε να μεσημεριάσετε, προτείνω να έρθετε Σαββατοκύριακο, για να βρείτε ανοιχτό και το μοναδικό ταβερνάκι του Νίκου, τον «Αιγόκερω»! Τα κρέατα ντόπια, οι γεύσεις απλές και ανεπιτήδευτες, οι σχάρες παίρνουν φωτιά το Σαββατοκύριακο αλλά και κάθε Πέμπτη βραδάκι (θα σας ομολογήσω το μυστικό των ντόπιων, γι’ αυτό φροντίστε να κλείσετε τραπέζι εγκαίρως) ο Νίκος βάζει κεμπάπ, εδώ σταματώ…
Προτείνω όσοι είστε vegan να έρθετε φαγωμένοι στο χωριό! Μετά τα καλούδια του Νίκου πιείτε ένα δεύτερο καφεδάκι ή αν ήρθατε βράδυ ένα ωραίο απεριτίφ στον φίλο μας τον Κώστα, στο café forum, στον πεζόδρομο, απέναντι από την εκκλησία. Ένα ροζέ Λειβαδιώτη (έχω κόλλημα με μάθατε πλέον) κι αν δεν επισκεφτήκατε πιο πριν τον Αιγόκερω, ο Κώστας θα σας ετοιμάσει εδώ,στο forum, νοστιμότατες κοτομπουκιές ή άλλα γρήγορα σνακς, για να συνοδέψετε τα ποτάκια σας. Επίσης στο μαγαζί έχει χώρο και για τους ποδοσφαιρόφιλους που επιθυμούν να παρακολουθήσουν αγώνες.
Πριν φύγετε από την Πορταριά, ρωτήστε αν θέλετε να προμηθευτείτε τα ντόπια προϊόντα κατευθείαν από τους παραγωγούς (ελιές, λάδι, μέλι, βερίκοκα και γλυκό του κουταλιού απίστευτο!).
Εκτός από το πανηγύρι του Αγίου Αθανασίου στις 2 Μαΐου και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου τον 15 Αύγουστο, η Πορταριά γιορτάζει άλλες τρεις φορές: τριήμερη γιορτή καϊσιού στα τέλη Ιουλίου, κάθε χρόνο, με τον Σύλλογο Γυναικών να πρωτοστατεί και πάλι.
Οι δωρεές σε βερίκοκα γίνονται φυσικά από τους παραγωγούς, οι γεύσεις με παρασκευάσματα, που έχουν ως πρώτη ύλη το βερίκοκο Πορταριάς, από τα χέρια άξιων γυναικών και τα μουσικοχορευτικά δρώμενα, καθώς και οι ευρέως γνωστοί αοιδοί, θα σας συνεπάρουν αν είστε στο χωριό αυτές τις μέρες!
Επίσης τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνει θεσμός η γιορτή των φίλων Καζαντζίδη! Στην κεντρική πλατεία, 16 Αυγούστου να είστε όλοι εκεί, θα με θυμηθείτε!
Στις 27 Δεκεμβρίου, τέλος, εδώ και κάποια χρόνια λαμβάνει χώρα η γιορτή της Τσιγαρίδας, με χορευτικά, μουσικά δρώμενα και μπόλικα τσιγαρίδια!
Πρόσφατα έμαθα μεταξύ άλλων, από την αγαπητή φίλη , συνάδελφο και εκπαιδευτικό με πλούσια δράση Ιφιγένεια, ότι στο χωριό υπάρχει μεγάλη έκταση αμπελώνων που τους φροντίζουν και εκτελούν μέρος της θεραπείας τους τρόφιμοι της ΕΨΥΚΑ (Εταιρεία Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Αποκατάστασης). Λεωφορεία μεταφέρουν από τη Θεσσαλονίκη, εκεί που βρίσκεται η ΕΨΥΚΑ, για να εργαστούν στα πλαίσια της θεραπείας και της αποκατάστασής τους οι συνάνθρωποί μας, στους αμπελώνες της Πορταριάς. Γι’ αυτό θα ξαναπώ εδώ ότι οι άνθρωποι είναι πολύ μπροστά…
Εγώ κάπου εδώ θα σας αφήσω, με την ελπίδα ο συνάδελφος εκπαιδευτικός και δήμαρχος Ν. Μουδανιών με καταγωγή από το χωριό της Πορταριάς, να κινήσει γρηγορότερα τα γρανάζια της γραφειοκρατίας και τόσο ο παλιός ναός, όσο και το κέντρο διαβίωσης να δώσουν περισσότερη αίγλη στον ευλογημένο αυτόν τόπο.
Επίσης αν κάποιος επισκεφτεί την Πορταριά κατά την περίοδο της ανθοφορίας των βερικοκιών, το θέαμα και οι φωτογραφικές λήψεις θα είναι πράγματι μοναδικές και παραμυθένιες.
Καλώς ήρθατε στην Πορταριά της Χαλκιδικής (που ίσως έχει και σχέση με την Πορταριά του Πήλιου, αφού κάποτε πολλοί κάτοικοι κατέφυγαν εκεί, κυνηγημένοι στο παρελθόν από δυνάστες κατακτητές).
Κοινοτικό κατάστημα: 2373021376
Κάθε φορά που θα γίνεται κόκκινο το κουμπί του κάθε χωριού και θα είναι έτοιμο για περιήγηση! Πατήστε το και καλό σας ταξίδι…
Τα κείμενα και οι φωτογραφίες του παρόντος ιστότοπου, είναι ιδιοκτησία του halkidikiportal.gr. Αντιγραφή κειμένων και φωτογραφιών απαγορεύεται ρητά χωρίς τη γραπτή συγκατάθεση του διαχειριστή/ιδιοκτήτη του παρόντος.
Επιτρέπεται η χρησιμοποίησή τους, εφόσον γίνεται ρητή αναφορά της πηγής, με σύνδεσμο (link) προς το χρησιμοποιούμενο άρθρο.
Θέλουμε ο επισκέπτης στο σπίτι μας (τη Χαλκιδική) να αισθανθεί σαν το σπίτι του. Nα του παρέχουμε όλες τις ανέσεις ώστε να χαλαρώσει, να διασκεδάσει, να ταξιδέψει, να γευτεί τοπικά προϊόντα και φεύγοντας να έχει ήδη προγραμματίσει το επόμενο ταξίδι του σε ένα άλλο μέρος του Νομού μας!
Παραδοσιακό οινοποιείο σε 110 στρέμματα όπου φιλοξενούνται οκτώ ελληνικές ποικιλίες κρασιών
Αν το ταξίδι ήταν γεύση, αυτή είναι μία: Μπύρα Μεθιά η παραδοσιακή ελληνική μπύρα Χαλκιδικής
Βιολογικά μέλια – Μέλι καστανιάς, μέλι κουμαριάς, ελάτης και θυμαρίσιο Αγίου Όρους
Παραδοσιακό οικογενειακό ελαιοτριβείο. Χρυσό βραβείο το 2018 για το liocladi gold έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.
Ελαιοπαραγωγός με 6.500 ελαιόδενδρα βραβευμένος για τη μαύρη αφυδατωμένη ελιά