Κτήμα Λειβαδιώτη
Παραδοσιακό οινοποιείο σε 110 στρέμματα όπου φιλοξενούνται οκτώ ελληνικές ποικιλίες κρασιών
Κάθε φορά που θα γίνεται κόκκινο το κουμπί του κάθε χωριού και θα είναι έτοιμο για περιήγηση! Πατήστε το και καλό σας ταξίδι…
Καστανιές, οξιές, κουμαριές, βελανιδιές, πεύκα, έλατα, ζαρκάδια, αλεπούδες, αγριόχοιροι, φιδαετοί, κουνάβια, πέρδικες, δρυοκολάπτες…
Ξέφωτα, λιβάδια, διαδρομές στην καρδιά του δάσους, πανηγύρια, μανιταρογιορτές, μασάλια, φιλοξενία, γεύσεις παραδοσιακές, κρασάκι και…
…Μα τι άλλο να σας πω για να σας πείσω ότι ένα διήμερο είναι πολύ λίγο για τη διαμονή σας στο υπέροχο χωριό του Ταξιάρχη; (Εκτός κι αν επαναλαμβάνονται τα διήμερα – τουλάχιστον – σε κάθε αλλαγή εποχής! Γιατί το βουνό αλλάζει χρώμα και ύφος και είναι τόσο διαφορετικό ανά εποχή…
Στην καρδιά του Χολομώντα, το Υψίζων όρος, του «υψηλά εζωσμένου» με εντυπωσιακή βλάστηση που όλη η Χαλκιδική νιώθει καμάρι για τον ορεινό της αυτόν όγκο!
Όταν οι κοντινότερες ακτές βρίσκονται σε απόσταση 25 λεπτών μόνο, νομίζω ότι ο Ταξιάρχης αποτελεί τελικά προορισμό για όλες τις εποχές του χρόνου!
Οι επιλογές διαμονής σας στο χωριό αυτό είναι πάμπολλες: βίλες και ενοικιαζόμενα δωμάτια μέσα και έξω από το χωριό, μικρά, πετρόχτιστα, παραδοσιακά καταλύματα σκορπισμένα στην καρδιά του δάσους του Χολομώντα! Αφήστε βαλίτσες, ένας απαραίτητος πρόλογος για το πού και πώς θα έρθετε και το διήμερό σας ξεκινάει!
Διάφοροι οικισμοί υλοτόμων, γεωργών και κτηνοτρόφων, που στους περισσότερους έμεναν άνθρωποι που δούλευαν στα κτήματα του Μετοχίου της Ι.Μ. Δοχειαρίου, άλλοι ερχόμενοι κι από το χωριό Λούκοβη (σημερινή ονομασία Πέτρα) του Ολύμπου, εξαιτίας μιας πανδημίας που τους ανάγκασε να αναζητήσουν αλλού πατρίδα, συνενώθηκαν κι έτσι προέκυψε το χωριό Λούκοβη! Ένα χωριό χτισμένο σε δύο πλαγιές, ανάμεσα σε δύο φυσικές πηγές: τη Σιποτούρα και το Κάτω Πηγάδι.
Το χωριό κάηκε και καταστράφηκε καί από το μένος των Τούρκων, στην έναρξη της Επανάστασης του 1821 καί από το μένος των Βουλγάρων!
Η εικόνα του Παμμεγίστου Ταξιάρχου Μιχαήλ βγήκε αλώβητη όμως, ακόμα κι όταν οι Τούρκοι προσπάθησαν να την κάψουν και το θαύμα αυτό, καθώς κι άλλα πολλά ακόμα θαύματα οδήγησαν στην επίσημη ονομασία του χωριού, το 1928, σε Ταξιάρχης!
Το – κάποτε – απομονωμένο, ορεινό χωριό του Ταξιάρχη αριθμεί σήμερα 742 κατοίκους και ενώνει, οδικώς, πλέον όλο τον ορεινό όγκο του Χολομώντα κι όχι μόνο. Το υψόμετρό του είναι 670 μέτρα, το κλίμα του υγιεινό και οι δρόμοι για να φτάσει κανείς εδώ πάρα πολλοί: 65 χιλιόμετρα από Θεσσαλονίκη, μέσω Παλαιοκάστρου, 15 χλμ. από Πολύγυρο στρίβοντας ακριβώς απέναντι από το Δικαστικό Μέγαρο, 18 χιλιόμετρα από Αρναία, διασχίζοντας κυριολεκτικά την καρδιά του δάσους, 16 χλμ. από Παλαιόχωρα και 10 χλμ. από τα Βράσταμα. 5 δρόμοι οδηγούν εδώ, όλοι ασφαλτοστρωμένοι κι όποιον κι αν διαλέξετε το σίγουρο είναι ότι τα τελευταία 10 χιλιόμετρα της κάθε διαδρομής θα σας αποζημιώσουν τα μάλα, όποια εποχή κι αν έχετε κανονίσει να έρθετε στον Ταξιάρχη
Πάμε πλατεία για το πρωινό καφεδάκι και για να πάρουμε και πληροφορίες;
Μπαίνοντας στο χωριό, εγώ έκανα μία στάση στην Αγία Κυριακή, το μικρό ξωκλήσι στα δεξιά του δρόμου, γιατί η θέα με μάγεψε! Φθινόπωρο, με το χωριό πνιγμένο στις κοκκινο-πορτοκαλί φυλλωσιές του, ήταν πολύ δύσκολο να αντισταθείς σε μια τέτοια εικόνα…
Αργότερα έμαθα, από τη φίλη μου την Ευγενία ότι ακριβώς απέναντι υπάρχει υπαίθριο θεατράκι και χώρος αναψυχής, που κάθε καλοκαίρι στη μνήμη της Αγίας Κυριακής (6 Ιουλίου, παραμονή) γίνονται (μετά την αρτοκλασία στο ξωκλήσι) εκδηλώσεις και συναυλίες σ’ αυτόν τον υπέροχο χώρο μέσα στα δέντρα!
Λίγο πιο κάτω το πρώτο φυσικό σύνορο του χωριού: η Σιποτούρα (Τσιποτούρα για τους ντόπιους), η μεγάλη βρύση. Προτείνω να αφήσετε το όχημά σας εδώ, εκτός αν έχει πολλή ζέστη, άντε, σας επιτρέπω να το κατεβάσετε ως την πλατεία.
Η κεντρική πλατεία, το χοροστάσι (τόπος χαράς και χορού, αφού αυτό αποτελούσαν οι πλατείες για όλα τα ντόπια χωριά τις Κυριακές, στους γάμους και στα πανηγύρια τους).
Ακόμα και σήμερα εδώ γίνεται η Μανιταρογιορτή κάθε Σεπτέμβριο, το άναμμα του πρώτου – πανελλαδικά – χριστουγεννιάτικου δέντρου (αφού το 70% των ελάτων που αγοράζουν οι καταναλωτές σε όλη την Ελλάδα, προέρχεται από το χωριό του Ταξιάρχη!), πολλά πανηγύρια με ορχήστρες κ.ο.κ. Την πλατεία κοσμεί το άγαλμα του Μακεδονομάχου Παρλιάρη και το ηρώον!
Στην πλατεία θα βρείτε 2 καφέ, πιτσαρία, δύο καφενεία που προσφέρουν καλό κρέας και ντόπιους μεζέδες, όπως αρμόζει σε ένα ορεινό μέρος νομίζω…
Επίσης λίγο πριν υπάρχει και μπαράκι, για πιο after καταστάσεις. Προτείνω να αφήστε τα τσίπουρα για μετά, να πιείτε καφέ για να περπατήσετε και λίγο…
Υπέροχα σοκάκια, σπίτια αναπαλαιωμένα, πέτρα, ξύλο, κόκκινες κεραμοσκεπές, ένα ορεινό στολίδι όλο το χωριό!
Λίγα μέτρα πιο κάτω θα συναντήσετε ένα υπέροχο, τεράστιο αρχοντικό, χτισμένο το 1916, που αναπαλαιώνεται – με νωχελικά αργούς ρυθμούς – και συντηρείται για να στεγάσει τα ιερά κειμήλια, βιβλιοθήκη, πρεσβυτέριο και Λαογραφικό Μουσείο, ώστε να αποτελέσει κοιτίδα πολιτισμού!
Το κτίριο αυτό ανήκει στην εκκλησία και παλιά ενοικιαζόταν και λειτουργούσε ως Χάνι. Ήταν το μοναδικό πανδοχείο στο χωριό και στον κάτω χώρο στεγαζόταν το κεντρικό καφενείο, όπου γινόταν και όλες οι εκδηλώσεις.
Λίγα μέτρα πιο κάτω δεξιά θα αντικρίσετε τον κεντρικό ναό. Στον περίβολο υπάρχει το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων, που λειτουργεί στη μνήμη του, χτισμένο πριν το 1800, επίσης και τα κελιά των μοναχών, που παλιότερα λειτουργούσαν ως ξενώνες των Προσκυνητών.
Αν έχετε την τύχη να βρεθείτε εδώ, όταν ο ναός είναι ανοιχτός θα προσκυνήσετε την θαυματουργή εικόνα, που όπως σας προείπα γλίτωσε από την πυρπόληση, με επιγραφή 1872, η οποία φυλάσσεται σαν κόρη οφθαλμού. Ο δε γυναικωνίτης του Ι.Ν. Αρχαγγέλου Μιχαήλ λειτουργεί και ως εκκλησιαστικό μουσείο: 120 ιερά κειμήλια του περασμένου αιώνα, γραφές και ιερά λείψανα!
Ο ναός χτίστηκε ξανά με πέτρα Χολομώντα και πολύ εθελοντική εργασία των κατοίκων, πάνω στα θεμέλια παλαιότερου ναού, που είχαν κάψει οι Τούρκοι!
Η θέα δε από τον περίβολό του προς τα 3 πόδια της Χαλκιδικής είναι μοναδική και απερίγραπτη!
Μπορείτε να προχωρήστε στο στενάκι απέναντι από το ναό προς τα πάνω, θα σας ξαναβγάλει στην πλατεία, αλλά θα θαυμάσετε πολύ όμορφα αρχοντικά σπίτια που αναπαλαιώθηκαν, επεκτάθηκαν και συντηρήθηκαν κρατώντας όμως τον χαρακτήρα τους!
Ξαναπάρτε το δρόμο δεξιά σας, ένας πλακόστρωτος δρόμος μιας άλλης εποχής, νοσταλγικής, περάστε το Χάνι και προχωρήστε ευθεία τώρα.
Όλως τυχαίως βρέθηκα να φωτογραφίζω το σπίτι του αγωνιστή Παρλιάρη στα δεξιά, που αργότερα έμαθα ότι ενώ έχει αναπαλαιωθεί δυστυχώς δεν είναι επισκέψιμο εσωτερικά…
Λίγο πιο κάτω θα βρείτε το Κάτω Πηγάδι, τη δεύτερη κεντρική βρύση του χωριού.
Πολύ κοντά βρίσκεται το ξωκλήσι του Αγίου Χριστοφόρου. Πάρτε ανάσες δροσιάς εδώ, οξυγονωθείτε και τώρα σας επιτρέπω να γυρίστε στην πλατεία. Αριστερά, στη Συνάντηση, τα κορίτσια του «Ντόκτορ» θα σας καταπλήξουν με τα με μεζεδάκια (must τα κεφτεδάκια με σάλτσα) και δεξιά ο Χρήστος κατεβάζει τις «Σούβλες»!! Δίλημμα; Το ξέρω.
Εσείς αποφασίζετε… Πολλά Σαββατοκύριακα οι βραδιές εδώ επενδύονται και με ζωντανή μουσική, γιατί οι Ταξιαρχιώτες είναι γλεντζέδες, άνθρωποι έξω καρδιά!
Το βράδυ θα κοιμηθείτε σίγουρα σαν πουλάκια, θέλετε από τα τσίπουρα; από την ηρεμία του τοπίου; από το οξυγόνο του βουνού;
Ένα είναι σίγουρο ότι θα ξυπνήσετε με άλλες δυνάμεις, γιατί για αύριο σας άφησα τα καλύτερα…
Σήμερα θα «οργώσουμε» τον Ταξιάρχη περιμετρικά: λέω να ξεκινήσετε τη μέρα σας μ’ ένα υπέροχο καφεδάκι σε ένα υπέροχο μέρος: Απολυμένη πέτρα. Αν είναι καλοκαίρι θα τον πιείτε πλάι στην πισίνα, αν όχι, μέσα στο τζάκι.
Πολυχώρος πανέμορφος μέσα σ’ ένα καταπράσινο τοπίο και εδώ θα πάρετε αποφάσεις: εγώ θα σας προτείνω κάποιες διαδρομές, αρκετά βατές, αφού έχω συμβουλευτεί τον κατάλληλο άνθρωπο, το φίλο μας τον Γιώργο που δουλεύει στο Δασαρχείο του Ταξιάρχη.
Είναι τόσες πολλές και όμορφες οι διαδρομές στο βουνό, όμως οι καιρικές συνθήκες και η βλάστηση πολλές φορές εγκυμονούν κινδύνους, γι’ αυτό πρέπει να συμβουλευόμαστε, κάθε φορά, του ειδικούς.
Αφού λοιπόν ήπιατε τα καφεδάκια σας, ρωτήστε τον Στέργιο, να σας δείξει το δρομάκι που ξεκινάει από την Απολυμένη Πέτρα και φτάνει στο ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Εκεί υπάρχει ένας όμορφος χώρος αναψυχής με ξύλινους πάγκους, αφουγκραστείτε τους ήχους του δάσους και σε 800 μέτρα περίπου θα είστε πίσω για να πάρετε το όχημά σας, να πάτε στο Μουσείο!
Σας έχω ευχάριστα νέα:
επαναλειτουργεί το εξαιρετικό Δασικό Μουσείο που ίδρυσε το Α.Π.Θ.!
Εκεί που βρίσκονται οι κτιριακές εγκαταστάσεις του Πανεπιστημιακού δάσους του Ταξιάρχη, για την πρακτική άσκηση και διαμονή των φοιτητών, εκεί στεγάζεται και το Μουσείο.
Διάφορα εκθέματα ενδεικτικά της πανίδας και χλωρίδας του όρους Χολομώντα! Ρωτήστε για το ωράριο κι αφήστε για μετά τις άλλες διαδρομές. Εκεί βρίσκεται και το Δασαρχείο. Μόλις τελειώσετε με τη ξενάγηση στο Μουσείο, εδώ έχω 2 προτάσεις να σας κάνω:
1η) Λίγο πιο πέρα, ακριβώς απέναντι από τη διασταύρωση του Ταξιάρχη πάρτε το χωματόδρομο και κατηφορίστε, στα 400 μέτρα περίπου θα βρεθείτε στο ξωκλήσι της Παναγούδας, στη συνέχεια, και αφού βγείτε λίγο στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο, θα φτάσετε στο ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα (1890) και ακριβώς απέναντι βρίσκεται το φράγμα και η τεχνητή λίμνη που έχει δημιουργηθεί εδώ:
Το σκηνικό υπέροχο, αφού πολλά ζευγάρια έρχονται για την φωτογράφηση, μετά τη γαμήλια τελετή!
Αν η ζέστη έχει χτυπήσει κόκκινο ή αν θα κάνετε και τις άλλες δύο διαδρομές, που έχω να σας προτείνω στη συνέχεια και είστε απ’ αυτούς που θέλετε να τα δείτε όλα (κι εγώ έτσι είμαι, σας καταλαβαίνω…) μπορείτε να φτάσετε ως εδώ με το αμάξι σας, σε 4-5 χιλιόμετρα μόλις στρίψετε για το δρόμο, που η πινακίδα δείχνει προς Παλαιόχωρα.
Οπότε γυρίζετε ξανά πίσω και αφήνετε το όχημά σας απέναντι από το δασαρχείο, στο Συνεδριακό Κέντρο, δίπλα από την ταβέρνα του Τζίμη! Η γνωστή σε όλους ταβέρνα με τα πεντανόστιμα πιάτα, την άψογη εξυπηρέτηση, που θα σας πρότεινα να κάνετε μετά στάση εδώ, εκτός αν θέλετε να επισκεφτείτε τη Φάρμα, λίγο πιο κάτω με την υπέροχη θέα προς τον Άθω και τα μασάλια του κ. Τσολάκη γνωστού «μασαλιολόγου»!
Προς το παρόν κάντε την καρδιά σας πέτρα, αφήστε τις πλανεύτρες μυρωδιές για αργότερα, γιατί εδώ ξεκινάει ένα σηματοδοτημένο μονοπάτι, είναι μία διαδρομή που την κάνουν γκρουπ, αλλά και σχολεία! Σε λίγα μέτρα θα βρεθείτε στη βρύση με το χώρο θέας, μετά στη «Σχισμένη Πέτρα». Μία υπέροχη διαδρομή με απεριόριστη θέα, σ’ ένα ειδυλλιακό τοπίο!
Τελειώσατε; Έτσι νομίζετε! Εγώ θα σας προτείνω και κάτι ακόμα κι αν δεν προλαβαίνετε σήμερα να μας ξανάρθετε…
Παλιότερα είχα κάνει μία επίσης διαδρομή θαυμάσια λίγο πιο πάνω από τον Προφήτη Ηλία, σ’ ένα δασικό μονοπάτι που οδηγούσε στην Κορακόπετρα.
Η ηχώ του δάσους και η θέα προς το μοναστήρι των Βουδιστών ήταν υπέροχη (Ναι, μάλιστα λειτουργεί και τέτοια μονή εδώ!).
Ο Γιώργος μου είπε είναι δύσκολη πλέον η διαδρομή προς τα εκεί, αλλά έχει καλύτερη να σας προτείνει.
Αφήστε αυτοκίνητα στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, λίγο πιο πάνω, χτισμένο από το 1887, όσοι βαριέστε τα «περπατήματα», αράξτε ακριβώς απέναντι, έχει 2 γραφικές ταβέρνες με ντόπια αμνοερίφια, ντόπιο κρασάκι και άπλετο πλατανίσιο ίσκιο!
Οι υπόλοιποι της παρέας θα πάρουν τον χωματόδρομο, ακριβώς πίσω από το ναό και περπατώντας, έχοντας απέναντι το Άγιο Όρος και μία μοναδική θέα, θα βγουν μέσα στο χωριό του Ταξιάρχη.
Προσοχή μην τους ξεχάσετε εκεί! Τελειώστε με το κρασάκι και πάρτε το αυτοκίνητο για να μαζέψτε την παρέα από το χωριό!
Εγώ πάντως έκλεισα για σήμερα, τι λέτε θα με ακολουθήσετε; Με περιμένει για φαγητό ο φίλος μου ο Γιώργος, στην Ψηλή Ράχη. Αγριογούρουνο, κόκκινο γλυκό κρασί και μανιτάρια (άγρια, από αυτά που τρώει και η οικογένεια…). Η θέα από την Ψηλή Ράχη είναι εκπληκτική…
Οι Ταξιαρχιώτες τρώνε μόνο τρία είδη μανιταριών, όμως το χωριό αποτελεί προορισμό μανιταρόφιλων!!! Ναι, καλά ακούσατε: από τον Μάιο ως τον Σεπτέμβριο έρχονται «ψαγμένοι» φίλοι μανιταριών, διαμένουν εδώ και συλλέγουν διάφορα σπάνια είδη, ακόμα και τρούφα… αυτά και άλλα πολλά τα μαθαίνω, όταν έρχομαι στο Γιώργο…
Κάπου εδώ θα σας αφήσω εγώ, για να απολαύσω θέα και φαγητό και για σας έχω και βοηθητικά: τα πανηγύρια, τις εκδηλώσεις και τις γιορτές σας τα έχω συγκεντρωμένα στο τέλος και σας έχω και υποσημειώσεις:
Υποσημείωση No1: όταν οι Τούρκοι έκαψαν το χωριό, οι κάτοικοι κρύφτηκαν στην περιοχή του Αρκουδόλακκα και τα γυναικόπαιδα κατέφυγαν στο Άγιο Όρος. Ναι, όπως το ακούσατε: το ιερό περιβόλι της Παναγίας, για ελάχιστες περιπτώσεις άνοιγε τις πύλες του και στις γυναίκες, όταν αυτές κινδύνευαν από το μένος του κατακτητή!
Υποσημείωση No2: μην ξεχάσετε να προμηθευτείτε τα βότανα του Χολομώντα: η οικογένεια Παπακωνσταντίνου χρόνια τώρα συλλέγει, καλλιεργεί, παρασκευάζει και συσκευάζει: ρίγανη, τσάγια λογιών λογιών, έλαια, βότανα, κεραλοιφέςκ.ο.κ. (Επίσης ο κ. Νίκος, είναι άσσος στα μασάλια!!!)
Υποσημείωση No3: ζητήστε από τους ντόπιους να σας πουν μασάλια, για όσους δεν γνωρίζουν τι είναι τα μασάλια: είναι χαριτωμένα αστεία, πηγαία δημιουργήματα πάντα στη ντοπιολαλιά των ανθρώπων και στον Ταξιάρχη κυριαρχούν. Είναι κάτι σαν τις μαντινάδες των Κρητικών ένα πράγμα, που ο κάθε κάτοικος θα σας πει κι από δύο-τρία τουλάχιστον.
Κλείνοντας το οδοιπορικό μου στον Ταξιάρχη, δεν θα σας αφήσω έτσι, θα σας γράψω 2 ενδεικτικά και τα υπόλοιπα εκεί που θα φάτε ή θα πιείτε το καφεδάκι σας θα τα απολαύσετε από τον ιδιοκτήτη, μόλις χαλαρώσει λίγο από τη δουλειά:
1ομασάλι
Ξαπλωμένου του αντρόγυνου του προυί λέει ου άντρας τη γνέκατ’, τ’ “Μαρίγια: εεε, Μαρίγια τόσα χρόνια που είμαστι μαζί κμοίθκις μι κανέναν ξένου άντρα;” Κι απαντάει η Μαρίγια: “ααα που σ’ αφήν’ η ξένους να κμηθείς;”
2ομασάλι
Μια Λουκουβίτσα πάει στου Δέσπουτα στουν Πουλύγυρου να πάρ’ τν άδεια να ξαναπαντρευτεί, αφού ου πρώτους σύζυγους είχι πιθάνει:
– Απού τι πέθανε ο άντρας σου κυρία μου, ρωτάει ο δέσποτας.
– Απού μανιτάρια, απαντάει αυτή. Της δίνει την άδεια να παντρευτεί ξανά λοιπόν, αφού ήταν νεότατη η ατυχήσασα χήρα.
Μετά από 6-7 μήνες το σκηνικό επαναλαμβάνεται επακριβώς. Καί ο δεύτερος σύζυγος πέθανε από μανιτάρια πάλι!
Μετά από 2-3 χρόνια ξανά για άδεια γάμου στου δέσποτα:
– Καλά κυρία μου, μη μου πείτε ότι και ο τρίτος σύζυγος πέθανε από μανιτάρια;
– Όοοοχι, αυτός πέθανε από κουντουρούπ (ξυλοδαρμός), γιατί δεν έτρωε τα μανιτάρια, δέσποτα!!!
Τοπική κοινότητα: 2371094140
Περιφερειακό ιατρείο: 2371094227
Δασικό Μουσείο: 2371094295
Ι.Ν. Αρχαγγέλου Μιχαήλ: 2371094185
Δασαρχείο: 237109429
Κάθε φορά που θα γίνεται κόκκινο το κουμπί του κάθε χωριού και θα είναι έτοιμο για περιήγηση! Πατήστε το και καλό σας ταξίδι…
Τα κείμενα και οι φωτογραφίες του παρόντος ιστότοπου, είναι ιδιοκτησία του halkidikiportal.gr. Αντιγραφή κειμένων και φωτογραφιών απαγορεύεται ρητά χωρίς τη γραπτή συγκατάθεση του διαχειριστή/ιδιοκτήτη του παρόντος.
Επιτρέπεται η χρησιμοποίησή τους, εφόσον γίνεται ρητή αναφορά της πηγής, με σύνδεσμο (link) προς το χρησιμοποιούμενο άρθρο.
Θέλουμε ο επισκέπτης στο σπίτι μας (τη Χαλκιδική) να αισθανθεί σαν το σπίτι του. Nα του παρέχουμε όλες τις ανέσεις ώστε να χαλαρώσει, να διασκεδάσει, να ταξιδέψει, να γευτεί τοπικά προϊόντα και φεύγοντας να έχει ήδη προγραμματίσει το επόμενο ταξίδι του σε ένα άλλο μέρος του Νομού μας!
Παραδοσιακό οινοποιείο σε 110 στρέμματα όπου φιλοξενούνται οκτώ ελληνικές ποικιλίες κρασιών
Αν το ταξίδι ήταν γεύση, αυτή είναι μία: Μπύρα Μεθιά η παραδοσιακή ελληνική μπύρα Χαλκιδικής
Βιολογικά μέλια – Μέλι καστανιάς, μέλι κουμαριάς, ελάτης και θυμαρίσιο Αγίου Όρους
Παραδοσιακό οικογενειακό ελαιοτριβείο. Χρυσό βραβείο το 2018 για το liocladi gold έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.
Ελαιοπαραγωγός με 6.500 ελαιόδενδρα βραβευμένος για τη μαύρη αφυδατωμένη ελιά